I. Definitie en bron
Als een polyethyleenpolymeer niet dezelfde sterkte en taaiheid kan bieden als hars, en niet als één materiaal verwerkt kan worden tot een product met specifieke functies, dan kunnen we het classificeren als polyethyleenwas.
Polyethyleenwas wordt onderverdeeld in vele categorieën op basis van de bron. Er zijn 3 soorten, zoals polymerisatiemethode, thermische kraakmethode en bijproducten.
1) Polymerisatie polyethyleenwas verwijst naar polyethyleen was gepolymeriseerd uit ethyleenmonomeren. Het wordt gecategoriseerd volgens verschillende polymerisatiemethoden. Ze zijn vrije radicalenpolymerisatie, Ziegler-Natta-polymerisatie, metalloceenkatalytische polymerisatie en gepatenteerde polymerisatietechnologie.
2) Thermische kraakmethode omvat het gebruik van PE-hars als grondstof. Bij deze methode worden schroefextrusie of reactoren gebruikt voor kraken bij hoge temperaturen. Polyethyleenhars of gerecycled polyethyleenplastic wordt afgebroken tot polyethyleenwas met een laag relatief moleculair gewicht. Vergeleken met polyethyleenwas geproduceerd door de polymerisatiemethode, is de relatieve moleculaire gewichtsverdeling breder. De geur van het lage relatieve moleculair gewicht kan moeilijk volledig te elimineren zijn. Bovendien kan het een uitdaging zijn om de vorming van zwarte vlekken te voorkomen.
3) Bijproduct polyethyleenwas is een bijproduct van de synthese van polyethyleenhars met hoge dichtheid. Het is een oligomeer, meestal een mengsel van verschillende oligomeren met verschillende polymerisatiegraden. De kwaliteitsstabiliteit is moeilijk te controleren. Als de distillatie- en snijmethode wordt gebruikt, kan het worden verdeeld in polyethyleenwassen met verschillende smeltbereiken.
Tweede. Kwaliteitsindicatoren
Het molecuulgewicht varieert doorgaans van 1000 tot 5000. Het verwekingspunt ligt doorgaans tussen 90 en 120°C. De dichtheid bedraagt ongeveer 0,92 tot 0,95 g/cm³, zoals weergegeven in de volgende tabel:
| Item | Indicator | Invloed |
| Moleculair gewicht | 1500-5000 | Over het algemeen geldt: hoe hoger het molecuulgewicht, hoe hoger het smeltpunt, en omgekeerd. |
| Verwekingspunt | 90 0-120℃ (varieert met moleculair gewicht) | Als het verwekingspunt te laag is, kan het product tijdens de productie bij hoge temperaturen gemakkelijk verdampen. |
| Hardheid | Tot 3 – 8 | Heeft invloed op de hardheid van het eindproduct. |
| Viscositeit | 10-600 (CPS140℃) | Hoge viscositeit resulteert in slechte dispersie, maar goede glans, lage viscositeit resulteert in goede dispersie en matige glans. Bovendien, als de viscositeit te laag is, zal was gemakkelijk neerslaan, wat niet bevorderlijk is voor de dispersie van vulstoffen. Als de viscositeit te hoog is, zal dit de extrusiesnelheid en productiecapaciteit beïnvloeden. |
| Naaldpenetratie | 1-4 | Hoe dieper de naaldpenetratie, hoe zachter het vet, dat wil zeggen hoe lager de viscositeit. En omgekeerd, hoe harder het vet, dat wil zeggen hoe hoger de viscositeit. |
Derde. Kenmerken en toepassingen
Polyethyleenwas vertoont uitstekende externe smering en sterke interne smering. Het is goed oplosbaar in harsen zoals polyethyleen, polyvinylchloride en polypropyleen. Bovendien heeft het een lage viscositeit, een hoog verwekingspunt, goede hardheid, niet-toxiciteit, goede thermische stabiliteit en lage hoge-temperatuurvolatiliteit. Het heeft een uitstekende vochtbestendigheid bij kamertemperatuur, sterke chemische bestendigheid en uitstekende elektrische eigenschappen.
Bij kunststofverwerking dient het als een efficiënt smeermiddel bij de extrusie, kalandering en injectieverwerking van polyolefinen. Dit kan de verwerkingsefficiëntie verbeteren, de hechting van films, buizen en platen voorkomen en de gladheid en glans van afgewerkte producten verbeteren. Het selecteren van de juiste polyethyleenwas bij PVC-verwerking kan het gelvormingsproces vertragen of versnellen. Zodra de homopolymeerpolyethyleenwas is gesmolten, bevindt deze zich tussen de primaire deeltjes of nodules, waardoor de wrijving tussen hen wordt verminderd en de wrijvingswarmte van de smelt wordt verlaagd, de plastificering van PVC wordt vertraagd en de thermische stabiliteit van PVC wordt verbeterd.
Bij de productie van masterbatches speelt het een rol bij de smering en dispersie, verbetert het de compatibiliteit met verschillende harsen en verbetert het de productie-efficiëntie, glans en verwerkingsprestaties van producten.
In coatings en inkten draagt het bij aan mattering, krasbestendigheid, slijtvastheid, anti-polijsten, anti-imprinting, anti-hechting, anti-precipitatie en thixotropie in oplosmiddelhoudende coatings. Het biedt ook goede smeerbaarheid en verwerkbaarheid, evenals positionering van metaalpigmenten. Bovendien kan het de afzetting van harde agglomeraten zoals silica voorkomen, de opslagstabiliteit van coatings verhogen, metaalkrassen voorkomen en de opslagstabiliteit van bedrukte blikken beschermen.